Kleine Squaw is echt de moeite.
Het duurt een half uur.
'we lijken samen nu
zie je hoe klein ik ben
en hoe gebogen
hoe je hoofd de hele wereld schudt
dit is ons niet beloofd'
Het duurt een half uur.
'we lijken samen nu
zie je hoe klein ik ben
en hoe gebogen
hoe je hoofd de hele wereld schudt
dit is ons niet beloofd'
Vincent Van Meenen (°1989)
studeerde Acteren en Woordkunst aan het conservatorium van Antwerpen en publiceerde eerder gedichten in Op Ruwe Planken, Meander en op www.hardhoofd.com. Hij las voor op Zuiderzinnen en speelde onder meer op Theater Aan Zee en in 'Het Raam'(Lampekap/skAgEn). Tot mei 2012 hangt een gedicht ‘Blank’ van hem in het MAS. Hij is redacteur en oprichter van het literair platform www.karkas.be en won in 2012 de poezieprijs van de stad Harelbeke. In 2011 werd hij uitgeroepen tot 'Gevonden dichter' van het kunstenfestival Watou.
Jan Dertaelen (°1989)
is gefascineerd door het klankenscala dat de elektrische gitaar biedt. Hij zoekt de meest onverwachte geluiden en klankstructuren, om zo een vorm van soundscapes te realiseren. Hij zet zichzelf met andere woorden niet vast op het maken van melodische songs, maar kiest bewust voor het experimentele. Hij componeerde eerder al muziek voor theaterproducties zoals I don’t get it van Kris Goffin en Immens van Max Neetens. Hij realiseerde ook een voorstelling rond het oeuvre van Jean Marie Berckmans en treedt solo op. Als kers op de taart mocht hij meespelen in de symfonie Hallucination City van Glenn Branca.
In 2011 maakten ze samen de performance LIEVE NEGER onder begeleiding van Adriaan Van Aken (Braakland/Zhebildung). Hiermee traden ze onder meer op in het OPEK (Leuven), het MAS (Antwerpen), CC Luchtbal en op de Zomer van Antwerpen.
Over Lieve Neger:
In LIEVE NEGER staan tien bezwerende kwetsbare liefdesgedichten van Vincent in schril contrast met de versterkte elektrische gitaar van Jan. Met soundscapes en eigen compositie creëren ze een auditieve trip.
is gefascineerd door het klankenscala dat de elektrische gitaar biedt. Hij zoekt de meest onverwachte geluiden en klankstructuren, om zo een vorm van soundscapes te realiseren. Hij zet zichzelf met andere woorden niet vast op het maken van melodische songs, maar kiest bewust voor het experimentele. Hij componeerde eerder al muziek voor theaterproducties zoals I don’t get it van Kris Goffin en Immens van Max Neetens. Hij realiseerde ook een voorstelling rond het oeuvre van Jean Marie Berckmans en treedt solo op. Als kers op de taart mocht hij meespelen in de symfonie Hallucination City van Glenn Branca.
In 2011 maakten ze samen de performance LIEVE NEGER onder begeleiding van Adriaan Van Aken (Braakland/Zhebildung). Hiermee traden ze onder meer op in het OPEK (Leuven), het MAS (Antwerpen), CC Luchtbal en op de Zomer van Antwerpen.
Over Lieve Neger:
In LIEVE NEGER staan tien bezwerende kwetsbare liefdesgedichten van Vincent in schril contrast met de versterkte elektrische gitaar van Jan. Met soundscapes en eigen compositie creëren ze een auditieve trip.
